Photo Essay
Verborgen lichtheid | Hidden Lightness | Le temps suspendu
Preview
WVDP-Foto-essay-spread-WEB-ENGVerborgen lichtheid
Stilstaan en traagheid.
In tijden van overspannen verwachtingen klinkt dit als een onwerkelijk dwalen. De homo economicus huivert bij de gedachte. Stilstaan is wel de allerlaatste optie. En toch zijn de foto’s in dit boek een ode aan stopplaatsen.
Mijn verhaal begon in een winters IJsland, waar het licht honderden tinten wit baart. Ik stond er oog in oog met een wonderlijk canvas, met de expliciete leegte, de nagalm van de oerkracht van onze aarde. Ik probeerde deze ervaring in beelden te vatten.
Lichtheid verbaast als ze toeslaat,
zonder medelijden duwt ze ons in het ijle,
voor een glimp van het pure,
waar nietigheid ons niet meer loslaat.
Het was het begin van een zoektocht in de eigen leefomgeving naar die vergeten onderlaag van ons kijken. Het werd een verkenning van subtiele nuances, van versluierde broosheid en ontwakende lichtheid. Kleuren werden tinten en lijnen vervaagden.
Fotografie om te ontdekken wat men op het eerste zicht niet ziet, het proberen vastleggen van het subtiele, het pure. ‘Slow Photography’ als emancipatie van de blik.
Walter Van der Perren | Atelier WVDP
Hidden lightness
Standing still and going slow.
In times when expectations are so very high this all sounds quite surreal. Homo economicus shudders at the very thought. Standing still really is a last resort.Yet the photos in this book are an ode to standing still.
My story began in wintry Iceland, where light appears in a myriad shades of white. I stood eye-to-eye with a wondrous canvas, with its stark emptiness, echoing our planet’s primal forces. I tried to capture this experience in images.
Lightness surprises as she attacks,
without pity she casts us to the void,
for fleeting glimpses of purity, where
in insignificance we shall never relax.
It was the start of a quest, looking at our world for those lost layers. It became the exploration of subtle nuances, of fuzzy fragility and awakening lightness.Colours became shades, lines became blurred. Photography to reveal what the eye first did not see, an attempt to capture the subtle, the pure. ‘Slow Photography’ as the emancipation of the gaze.
Walter Van der Perren | Atelier WVDP
Le temps suspendu
La pause et la lenteur.
En ces temps d’expectatives survoltées, elles apparaissent comme un invraisemblable égarement. L’homo oeconomicus frémit à leur simple idée. S’arrêter est la dernière chose qu’il envisage. Et pourtant, les photos de ce livre sont autant d’hommages aux lieux d’arrêt.
Mon histoire a commencé dans une Islande hiémale, où la lumière accouche de cent nuances de blanc. Je m’y suis retrouvé nez à nez avec un canevas merveilleux, avec le vide explicite, la résonance de la puissance originaire de notre terre. Cette expérience, j’ai essayé de la traduire en images.
La légèreté étonne lorsqu’elle frappe,
sans pitié, elle nous pousse vers l’abîme,
pour lever le voile sur la pureté,
là où le néant ne nous lâche plus.
C’était le départ d’une quête, au quotidien, de cette substance oubliée de notre regard. Une exploration de fines nuances, de fragilités voilées et de légèretés émergentes. Les couleurs se fondaient en teintes, les lignes s’estompaient.
La photographie pour révéler ce qu’un premier coup d’oeil ne soupçonnait pas, pour essayer de capturer le subtil, la pureté.
La « Slow Photography » comme émancipation du regard.
Walter Van der Perren | Atelier WVDP